بی‌تقوایی منافقان (قرآن)نَفَق، ايجاد سوراخى در زمین است كه راه رهايى داشته باشد -همانند سوراخ موش- پايان يافتن و از بين رفتن. نفاق عبارت است از داخل شدن در شرع و دین از راهى و خروج از آن از راه ديگر، اظهار اسلام با اهل آن و مخفى كردن غير اسلام در درون، ظاهر و باطن متفاوت داشتن، دورویی، ریاکاری. [۴]
فرهنگ بزرگ سخن، ج ۸، ص ۷۸۸۲، «نفاق».
نفاق هم در ایمان است، هم طاعات، هم معاشرت با مردم. نفاق اعمّ از ریا است در این مقاله آیات مرتبط با بی‌تقوایی منافقان معرفی می‌شوند.۱ - بى‌تقوا بودن منافقانمنافقان، فاقد تقوا و داراى برخورد متكبّرانه، در برابر دعوت به آن: وَ إِذا قِيلَ لَهُ اتَّقِ اللَّهَ أَخَذَتْهُ الْعِزَّةُ بِالْإِثْمِ فَحَسْبُهُ جَهَنَّمُ وَ لَبِئْسَ الْمِهادُ .و هنگامى كه به آنها گفته شود:" از خدا بترسيد!" (لجاجت آنان بيشتر مى‌شود)، و لجاجت و تعصب، آنها را به گناه مى‌كشاند. آتش دوزخ براى آنان كافى است، و چه بد جايگاهى است. آيه، مربوط به منافقان است. در حقيقت اين يكى از صفات زشت و ناپسند منافقان است كه بر اثر تعصب و لجاجت خشك و خشونت آميز در برابر هيچ حقيقتى تسلیم نمى‌شوند، و همين تعصب و غرور آنها را به بدترين گناهان مى‌كشاند، بديهى است اين چوبهاى كج، جز با آتش دوزخ راست نمى‌شوند! ۲ - پانویس۳ - منبعمرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۳۱، ص۹۲، برگرفته از مقاله «بی‌تقوایی منافقان». |